Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2017/5758 Esas 2018/4502 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5758
Karar No: 2018/4502
Karar Tarihi: 27.03.2018

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2017/5758 Esas 2018/4502 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Hatırlatma: Bu sadece bir yapay zeka örneği olduğundan, maddelerin doğru ve ayrıntılı bir şekilde açıklanması garanti edilemez.
Mahkeme, bir hırsızlık suçundan dolayı mahkumiyet hükmü veren yerel mahkemenin kararının temyiz edildiği bir davadır. Yargıtay, mahkeme kararlarının gerekçeli olması ve savunmada ileri sürülen görüşlerle kanıtlar arasında bağ kurulması gerektiğini, aksi takdirde gerekçesiz hüküm kurulamayacağını belirtmiştir. Ayrıca, lehine olan hüküm sanık lehine tüm kanun maddelerinin incelenerek bulunması gerektiğinin ve kazanılmış hakların korunması gerektiğinin altını çizmiştir. Son olarak, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan cezalandırılamayacağına dikkat çekilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Anayasa Madde 141
- CMK Madde 34, 230, 289
- 5237 sayılı Kanun Madde 7/2
- 5252 sayılı Kanun Madde 9/3
- 765 sayılı TCK Madde 493/2, 522
- 5237 sayılı TCK Madde 142/2-d, 116/1, 119/1-c
- 1412 sayılı CMUK Madde 326

13. Ceza Dairesi 2017/5758 E. , 2018/4502 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Anayasanın 141, CMK’nın 34, 230, 289. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde açık ve gerekçeli olması ve Yargıtayın bu işlevini yerine getirebilmesi için gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler, mevcut delillerin irdelenmesi ve kanıtlarla sonuç arasında bağ kurulması, bir başka deyişle eldeki delillerle neden bu sonuca varıldığının anlatılması gerektiği gözetilmeden gerekçesiz hüküm kurulması,
2-5237 sayılı Kanun’un 7/2 ve 5252 sayılı Kanun’un 9/3 maddesi uyarınca, sanık lehine olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin somut olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle bulunması gerektiğinin; sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK"nın 493/2, 522 maddelerine uyan hırsızlık suçunun, 5237 sayılı TCK"nın 142/2-d maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun yanında aynı kanun’un 116/1,119/1-c maddesine uyan konut dokunulmazlığını bozma suçunu da oluşturacağı gözetilerek sonucuna göre lehe kanunun belirlenmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
3-Bozmadan önce verilen ve sadece sanık müdafii tarafından temyiz edilen 09.06.2003 tarihli kararda sanık hakkında verilen cezanın ertelendiği, 26.01.2006 tarihli kararda ise sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının 6.000,00 TL adli para cezasına çevrildiği anlaşılmakla aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın gözetilmemesi,
4-Sanığa ek savunma hakkı tanınmadan TCK"nın 142/2-d,168 maddeleri gereğince cezalandırılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 27.03.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.