Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/3073 Esas 2016/1218 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3073
Karar No: 2016/1218
Karar Tarihi: 14.03.2016

Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/3073 Esas 2016/1218 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıkların kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 7 yıl 9 ay 10 gün hapis cezasına çarptırılmasına karar vermiştir. Ancak, sanıkların eyleminin, daha önce hüküm giyen bir diğer kişinin aynı suçtan yargılanıp mahkum edildiği dosya ile bağlantılı olduğu ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, önceki dava dosyasının incelenmesi ve delillerin birlikte değerlendirilmesi gerektiği görüşülmüştür. Ayrıca, sanıktan zorunlu müdafii ücretinin tahsil edilmesine karar verilmesi hatalıdır. Kararda, suçun işlendiği tarihlerde yürürlükte olan Türk Ceza Kanunu’nun 81. maddesi (kasten öldürmeye teşebbüs), 35. maddesi (kanunun uygulanması hakkında), 29. maddesi (töre saiki) ve 62. maddesi (haksız tahrik) ile 53. maddesi (suçlunun yaşı ve eylemin hususiyeti) yer almaktadır.

1. Ceza Dairesi 2015/3073 E. , 2016/1218 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : TCK"nun 81, 35, 29, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 7 yıl 9 ay 10 gün hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

1) Sanık ...’ın üzerine atılı olan ...’yı iştirak halinde kasten öldürmeye teşebbüs etme eylemiyle ilgili olarak, aynı eylemden ...’ın yargılanıp mahkum olduğu ... Ağır Ceza Mahkemesinin kesinleşmiş olan 2011/120 Esas, 2012/263 Karar sayılı dosyasının bu dava ile irtibatlı olduğunun anlaşılması karşısında, söz konusu dava dosyasının onaylı suretinin getirtilerek incelenmesinden, esaslı belgelerin onaylı örneklerinin dosya içine konulmasından ve o dosyadaki delillerin incelemeye konu dava dosyası ile birlikte değerlendirilmesinden sonra hüküm kurulması gerektiği düşünülmeden, eksik inceleme sonucu yazılı biçimde mahkumiyet hükümleri kurulması;
2) Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi kapsamında baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin, yazılı biçimde tahsiline karar verilmesi,
Usule aykırı ve bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, sair yönleri incelenmeyen hükmün tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak BOZULMASINA, 14.03.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.