Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2633 Esas 2019/5600 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2633
Karar No: 2019/5600
Karar Tarihi: 25.04.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2633 Esas 2019/5600 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle öldürme suçundan mahkum edildi. Ancak, hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edildi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun bir ilamına atıfta bulunularak, adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır. Mahkeme, sanığın kusuruna, ceza miktarına, sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine karar vermiştir. Ancak, uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine yönelik kararda CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket edildiği ve sanık müdafinin temyiz itirazlarının yerinde görüldüğü belirtilmiştir. Bu nedenle, hüküm BOZULMUŞTUR. Ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bir durum olduğu için hüküm fıkrasında bir düzeltme yapılmıştır. Kanun maddeleri: TCK'nın 85/1, 62, 50/4, 52/2-4, 63; CMK'nın 232/6, 321, 322; 5237 sayılı TCK'nın 50/1-a, 50/4.

12. Ceza Dairesi 2018/2633 E. , 2019/5600 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/4, 52/2-4, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, ceza miktarına, sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin (50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince) gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden (1) olarak numaralandırılan hüküm fıkrasının 4. bendinde yer alan "TCK"nın 50/4. madde" ibaresinin çıkarılarak yerine "TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 25/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.