Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/41259 Esas 2017/11301 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/41259
Karar No: 2017/11301
Karar Tarihi: 20.11.2017

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/41259 Esas 2017/11301 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi         2015/41259 E.  ,  2017/11301 K.

    "İçtihat Metni"

    ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 3. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 28/10/2014 gün ve 2013/299-2014/537 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

    KARAR

    Davacı, davalı hakkında gazete satımından kaynaklanan alacağına ilişkin başlattığı icra takibine yapılan haksız itirazın iptali ile takibin devamına karar verilmesini istemiştir.
    Davalı, davanın reddini dilemiştir.
    Mahkemece 28.10.2014 tarihinde davanın kısmen kabulüne, ... 2. İcra Müdürlüğü"nün 2013/321 esas sayılı dosyasına vaki itirazın toplam 1.746,00-TL alacak yönünden iptaline, bu tutar alacağın takip tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsili için takibin devamına, fazlaya dair talebin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
    14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK"nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.890,00 TL"yi geçmediğinden HUMK"nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 20/11/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.