Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4937 Esas 2019/16405 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4937
Karar No: 2019/16405
Karar Tarihi: 24.10.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4937 Esas 2019/16405 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık çalıntı malları tamire veren iki ayrı müşteriden aldığı kazağı şikayetçinin iş yerine saat 14.06-14.10 arasında girmek suretiyle çalmıştır. Mahkeme sanığın iş yeri dokunulmazlığını bozma suçunun yasal unsurlarının oluşmadığına dair yetersiz bir değerlendirme yapmış ve bu nedenle sanığın beraat yerine hüküm giymesi gerektiğine karar verilmesi gerektiği kanaatine varmıştır. Ayrıca, hırsızlık konusunu oluşturan malın değerinin az olması nedeniyle 5237 sayılı TCK'nın 145. maddesi uyarınca cezanın azaltılması ve denetim süresinin en üst sınırda belirlenmesinin gerekli olduğu belirtilmiştir. TCK'nın 51/3. maddesi uyarınca denetim süresinin belirlenirken de mahkemece gerekçe gösterilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Kanun Maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 145. maddesi, 51/3. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/4937 E. , 2019/16405 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanığın şikayetçiye ait işyerine, açık bir rızaya gerek duyulmadan herkesin girebileceği bir saatte, müşteriye açık olduğu gündüz saat 14.06-14.10 arası şikayetçi iş yerinde bulunmadığı bir sırada girmek suretiyle hırsızlık suçunu işlediğinin anlaşılması karşısında, atılı iş yeri dokunulmazlığını bozma suçunun yasal unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine kararı verilmesi,
2- Şikayetçinin kolluktaki ifadesinde; iki ayrı müşteriye ait kullanılmış ve tamir için bırakılmış suça konu 2 adet kazağın toplam değerinin 50 TL olduğunu belirtilmesi karşısında; hırsızlık konusunu oluşturan malın değerinin az olması nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 145. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılmaması,
3- “TCK’nın 51/3. maddesi uyarınca; cezası ertelenen hükümlü hakkında, bir yıldan az, üç yıldan fazla olmamak üzere bir denetim süresinin belirlenir. Bu sürenin alt sınırının mahkûm olunan ceza süresinden az olamaz” hükmü dikkate alınarak mahkemece denetim süresi 3 yıl olarak en üst sınırdan belirlenirken herhangi bir gerekçe gösterilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24/10/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.