5015 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/14103 Esas 2020/2193 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/14103
Karar No: 2020/2193
Karar Tarihi: 12.02.2020

5015 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/14103 Esas 2020/2193 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında 5015 sayılı kanuna muhalefet suçundan beraat kararı vermiş, ancak bir hükümde ise sanığı suçlu bulup ceza vermiştir. Gümrük İdaresi'nin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığı gerekçesiyle temyiz talebi reddedilmiştir. EPDK'nın sanığın beraat kararına yönelik temyiz talebi ise reddedilmiş, ancak mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebi kabul edilmiştir. Mahkumiyet hükmüne yönelik temyizde, sanığın suçunun 5015 sayılı kanunun Ek 5/1 maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerektiği, vekalet ücretinin hangi kuruma verildiği anlaşılamayacak şekilde hükümde tereddüt oluşturulduğu, adli para cezasının taksitlendirilirken gerçekleşen bir hata nedeniyle infazda tereddüt oluşturulduğu, ve 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi ile ilgili Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri: 5015 sayılı kanun, 5320 sayılı kanun, 1412 sayılı CMUK, 6455 sayılı kanun, 5607 sayılı kanun, 5237 sayılı TCK.

7. Ceza Dairesi 2016/14103 E. , 2020/2193 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5015 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Sanık ... hakkında beraat, sanık ... hakıknda hükümlülük, erteleme, müsadere, nakil aracın iadesine

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1. Gümrük İdaresi adına Hazine vekilinin temyiz talebinin yapılan incelemesinde;
5015 sayılı Yasaya muhalefet suçundan doğrudan zarar görmeyen Gümrük İdaresi"nin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz itirazlarının 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2. Katılan EPDK vekilinin sanık ... hakkında kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz talebinin yapılan incelemesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, gösterilen gerekçeye ve takdire göre katılan EPDK kurum vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA;
3. Katılan EPDK vekilinin sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin yapılan incelemesinde ise;
1. Sanığın eyleminin suç tarihinde yürürlükte bulunan 5015 sayılı Yasanın Ek 5/1 maddesi kapsamında değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, suç tarihinden sonra yürürlüğe giren ve lehe hükümler de içermeyen 6455 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/10 maddesinden hüküm kurulması,
2. Yargılama aşamasında EPDK ile birlikte Gümrük İdaresi"nin de katılan olarak kabulüne karar verilip, gerekçeli kararda da her iki kurumun katılan olarak karar başlığında gösterilmesi suretiyle, katılan kurum lehine verilen vekalet ücretinin hangi kuruma verildiği anlaşılamayacak şekilde hükümde tereddüt oluşturulması;
3. Doğrudan verilen 1.500,00 TL adli para cezası taksitlendirilerek 5 eşit taksitte tahsiline karar verilmesine rağmen, 5237 sayılı TCK"nun 52/4. maddesi hükmüne aykırı olarak ve infazda tereddüt oluşturacak şekilde taksit aralığının belirtilmemesi,4. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, katılan EPDK vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 12.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.