Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/22831 Esas 2014/5967 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Samsun 1. İş Mahkemesi
Tarihi : 31/07/2013
Numarası : 2011/341-2013/433

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, 1.1.1995"den itibaren davalı şirkette sigara dağıtım işinde şef olarak çalıştığını, iş aktinin 15.6.2011 günü işveren tarafından işin sona ermesi nedeniyle feshedildiğini, çalıştığı süre içinde fazla çalışma ulusal bayram genel tatillerde çalışma yapıldığı ve yıllık izinlerini kullanamadığı halde ücretlerinin ödenmediğini bildirerek fazla mesai, yıllık izin ve ulusal bayram genel tatil ücretlerinden oluşan işçilik alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalı cevabında, davacının prim usulü ile çalıştığından fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacağının bulunmadığını, yıllık izinlerini kullandığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, dosya kapsamındaki deliller ve ek bilirkişi raporu esas alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacı, maaş+prim usuli çalışmakta olup bu usul de çalışanın fazla mesai ücreti alabilmesi için alabileceği fazla mesai ücretinin ödenen prim bedelinden yüksek olması, prim miktarının fazla çalışma süresini karşılamaması gerekir. Bu şartlarda işçi aleyhine oluşan fark bedele hükmedilir.
Hükme dayanak yapılan bilirkişi raporuna ekli tabloda dönemsel olarak fazla çalışma ücretleri ile prim ödemeleri karşılaştırıldığından fazla mesai ücreti yönünden aleyhe fark oluştuğu ancak çalışma süresi boyunca alınması gereken fazla çalışma ücretleri ile ödenen fazla mesai ücretleri ile primlerin toplamları karşılaştırıldığında davacıya ödenen miktarın toplamda 85.528,97 TL olduğu halde ödenmemiş fazla mesai ücreti alacağının 65.562,58 TL olduğu, dolasıyla karşılanmamış fazla çalışma süresi olmadığı anlaşılmaktadır. Şu durumda, fazla çalışma ücreti isteminin tümden reddi gerekir. Bu yön gözetilmeksizin dönemsel karşılaştırma yapılarak bulunan miktarın hüküm altına alınması doğru olmadığından kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ; Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 13.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.