Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/17206 Esas 2014/692 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/17206
Karar No: 2014/692
Karar Tarihi: 21.01.2014

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/17206 Esas 2014/692 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işveren tarafından hukuka aykırı iş sözleşmesi yapıldığı gerekçesiyle işten ayrılan davacı, kıdem tazminatı ve yıllık izin alacakları talebiyle dava açmıştır. Mahkeme, davayı kabul etmiş ancak yıllık izin hesabında hatalı gibi bir karar vermiştir. Yıllık izin sürelerinin 10 günden kısa olması durumunda da izin kullanımının dürüstlük kuralına uygun olarak yapılması gerektiği belirtilmiştir. İş Kanunu'nun 56. maddesi ve Türk Medeni Kanunu'nun 2. maddesi kararda detaylı olarak yer almaktadır. Karar, temyiz edilerek bozulmuştur.

7. Hukuk Dairesi 2013/17206 E. , 2014/692 K.

YILLIK İZİN
DÜRÜSTLÜK KURALI

İŞ KANUNU (4857) Madde 56
TÜRK MEDENİ KANUNU (TMK) (4721) Madde 2

"İçtihat Metni"

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1.Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2.Davacı vekili, davacının 25.08.2009-15.10.2010 tarihleri arasında çalıştığını, davacınını iş sözleşmesinin kanuna aykırı olarak dereden kum çıkarmaya zorlanması nedeniyle haklı olarak feshedildiğini iddia ederek kıdem tazminatı ile fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil, hafta tatili ve yıllık izin alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının sebepsiz yere işten ayrıldığını, fazla çalışma yapmadığını davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 2 yıl 2 ay 22 gün çalıştığı belirtilerek 28 gün üzerinden yıllık izin alacağı hesaplanmıştır. Bilirkişi 10 günden az kullandırıldığından 1 ve 2 günlük izin sürelerini mahsup etmemiş, Mahkemece de kısa süreli izinlerin mazeret izni niteliğinde olduğu kabul edilmiştir.
Davacının 25.08.2009-15.10.2010 tarihleri arasında 1 yıl 1 ay 22 gün çalıştığı bilirkişi tarafından kıdem tazminatı hesabında başlangıç ve bitiş tarihlerine uygun olarak gösterildiği halde yıllık izin hesabında maddi hata yaparak davacının 2 yıl 1 ay 22 gün hizmeti bulunduğu yanılgısıyla 2 yıl üzerinden hesaplama yapılmıştır. Karar bu yönden hatalıdır.
4857 sayılı Yasanın 56/3.maddesine göre yıllık izin sürelerinin 10 günden aşağı bölünemeyeceği belirtilmiştir. Ancak, 10 günden az sürelerle yıllık izin kullanma taleplerinin davacı işçiden geldiği anlaşılmakla TMK"nun 2.maddesine göre herkes haklarını kullanırken dürüstlük kuralına uymak zorunda olduğundan ve bir hakkın kötüye kullanılmasını hukuk düzeni korumayacağından süreler 10 günden az olsa da yıllık izinden mahsup edilmelidir.
Yıllık izin hesabında çalışma sürelerinin hatalı esas alınması ve kullanılan izin sürelerinin düşülmemesi hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine 21.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.