Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2013/4-608 Esas 2013/769 Karar Sayılı İlamı

Taraflar arasındaki davadan dolayı; Yargıtay 4. Hukuk Dairesince ilk derece mahkemesi sıfatıyla verilen 13.12.2011 gün ve 2011/9 E., 2011/106 K. sayılı kararın onanmasını kapsayan ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"ndan çıkan 21.11.2012 gün, 2012/4-209 E., 2012/812 K. sayılı ilamın, karar düzeltme yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla; Hukuk Genel Kurulu"nca dilekçe, düzeltilmesi istenen ilam ve dosyadaki ilgili bütün kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Temyiz ilamında yer alan açıklamalara göre 6217 sayılı Kanunun 30.maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 440.maddesinde sayılan sebeplerden hiçbirisine uygun olmayan karar düzeltme isteğinin REDDİNE, aynı Kanunun 442/3. ve 4421 sayılı Kanunun 4/b-1 maddeleri gereğince takdiren 218 TL para cezasının karar düzeltme isteyenden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine; 492 sayılı Harçlar Kanunu uyarınca 50,45 TL karar düzeltme harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 29.05.2013 gününde oyçokluğu ile karar verildi.
KARŞI OY YAZISI
Dava, 16.3.2011 tarihinde açılmıştır. 9.2.201l"de kabul edilen 6110 sayılı Kanunun 14. maddesinin (2.) fıkrasıyla; dava tarihinde yürürlükte olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 576"ncı maddesi, anılan Kanunun yürürlüğe girdiği 14.2.2011 tarihinden itibaren yürürlükten kaldırılmış, yerine yeni bir hüküm getirilmemiştir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 49"ncu maddesi ise, dava tarihinde yürürlükte değildir. Dolayısıyla, dava tarihi itibarıyla, davanın esastan reddi halinde "davacının disiplin para cezasına mahkum edileceğine" ilişkin bir hüküm bulunmamaktadır. Bu bakımdan davaya " ilk derece mahkemesi" sıfatıyla bakan Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin, davacıyı 500 TL. disiplin para cezasına mahkum etmesi yasal dayanaktan yoksundur. Davacının, bu yöne ilişkin karar düzeltme talebi kabul edilmeli, disiplin para cezasına ilişkin bölüm bozulmalıdır. Ne var ki, kanuna uymayan bu husus hakkında yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmadığından, kararda yer olan disiplin para cezasına ilişkin bölüm hükümden çıkartılarak, hüküm bu yönden düzelterek onanmalıdır. Açıklanan sebeple değerli Genel Kurul çoğunluğuna bu yönden iştirak edilmemiştir.