Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/815 Esas 2014/3866 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Adana 5. İş Mahkemesi
Tarihi : 06/11/2013
Numarası : 2012/196-2013/817

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde güvenlik görevlisi olarak çalışırken ödenmeyen fazla mesai ulusal bayram genel tatil ve hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davacının çalışmasının puantaj kayıtlarına göre belirlenmesi gerektiğini, tüm haklarının ödendiğini hiçbir alacağı olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, ödenmeyen alacakların varlığı gerekçsiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, davacının çalışmasına dair tüm dönemi kapsayan puantaj kayıtlarının dosyaya sunulmuş olduğu görülmektedir. Kayıtların incelenmesinde, günlük olarak tutulan kayıtlarda giriş ve çıkış saatlerinin belli olduğu ve davacının imzasını da taşıdığı, bu kayıtlara göre davacının günlük 8 saat çalıştığı anlaşılmaktadır. Bu durumda haftalık 45 saatlik yasal çalışma süresinin aşılması sözkonusu değildir. Bu yazılı belgelerin aksi davacı tarafından eşdeğer delillerle ispat edilemediğinden davacının fazla mesai talebinin reddi gerekirken takdiri delil olan tanık beyanı esas alınarak yazılı şekilde kabulü hatalı olup bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine 13.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.