Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2015/11395 Esas 2017/3811 Karar Sayılı İlamı

Davacılar ... ve ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 23/09/2013 gününde verilen dilekçe ile haksız fiilden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 11/06/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız fiilden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davalılar vekilince temyiz edilmiştir.
6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 74. maddesinde "(1)Hâkim, zarar verenin kusurunun olup olmadığı, ayırt etme gücünün bulunup bulunmadığı hakkında karar verirken, ceza hukukunun sorumlulukla ilgili hükümleriyle bağlı olmadığı gibi, ceza hâkimi tarafından verilen beraat kararıyla da bağlı değildir. (2)Aynı şekilde, ceza hâkiminin kusurun değerlendirilmesine ve zararın belirlenmesine ilişkin kararı da, hukuk hâkimini bağlamaz." düzenlemesi yer almaktadır.
Dosya kapsamından, dava konusu olayla ilgili olarak açılan karar sayılı dava dosyası halen Yargıtay incelemesinde olup henüz kesinleşmemiştir. Türk Borçlar Kanunu 74. maddesi gereğince ceza yargılamasının kesinleşmesi beklenilmeli ve ulaşılacak sonuca göre karar verilmesi gerekir. Kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalılar vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 07/06/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.