Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2010/2601 Esas 2010/4533 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Aile Mallarının Korunması

... ile ... aralarındaki aile mallarının korunması davasının reddine dair....Aile Mahkemesinden verilen 02.06.2009 gün ve 1026/548 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:
K A R A R

Davacı vekili, evlilik birliği içinde alınan ve davalı adına 8782 ada 6 parselde kayıtlı bulunan 15 nolu bağımsız bölümün tasfiyesine, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 10.000,00 YTL tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, boşanma davası sırasında düzenlenen protokolde tarafların herhangi bir tazminat talebinde bulunmayacakları kabul edildiğinden davacının talebinin yerinde olmadığı gibi davacının düzenli bir işi olmadığı için taşınmazın davalının geliri ile ödenerek edinildiğini ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmesi üzerine; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 07.04.1997 tarihinde evlenmişler, 03.07.2006 tarihinde açılan dava sonunda boşanmışlar, karar 11.07.2006 tarihinde kesinleşmiştir. Eşler, başka mal rejimini seçmediklerinden 01.01.2002 tarihine kadar 743 sayılı MK.nun 170. maddesine göre mal ayrılığı, bu tarihten mal rejiminin sona erdiği 03.07.2006 tarihine kadar ise, edinilmiş mallara katılma rejimi (TMK. m. 202, 4722 s.Yürürlük K.m.10/1) geçerlidir. Dava konusu 8782 ada 1 parselde bulunan 15 nolu bağımsız bölüm davalı adına kayıtlı olup, eşler arasında edinilmiş mallara katılma rejiminin geçerli olduğu 07.03.2005 tarihinde edinilmiştir.
Mahkemenin kararına esas aldığı, 03.07.2006 tarihli protokolün 4.maddesinde “...müşterek evi tasfiye ettik” sözlerinden davacının katılma alacağına konu ettiği 8782 ada 6 parselde bulunan 15 nolu bağımsız bölümün eşlerden kime kalacağı ve ne şekilde tasfiye edildiği anlaşılamamaktadır. Bu protokolden tasfiye sonucunda evin davalı eşe kaldığını çıkarmak mümkün değildir. Hal böyle olunca toplanan deliller değerlendirilip, bilirkişi incelemesi yaptırılarak TMK.nun 231, 235 ve 236. maddeleri doğrultusunda davacı için katılma alacağı belirlenerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken davanın reddine karar verilmesi doğru olmamıştır.
Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile usul ve kanuna aykırı görülen hükmün HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA ve 15,60 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine 05.10.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.