Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/5239 Esas 2019/732 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 22/3, 62, 53/1-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ma hkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin illiyet bağının kesildiğine, sanığa ceza verilmemesi gerektiğine, ceza miktarına, neticeyi öngörebilme imkansızlığı olduğuna, suçun yasal unsurları itibariyle oluşmadığına, eksik kovuşturma ile verilen kararın yasaya aykırılı olduğuna ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine; ancak,
1-Ölenin, sanık ..."in işlettiği güvenlik kamerası işi yapan işletmede stajını yaptığı ve akabinde çırak olarak çalışmaya devam ettiği, olay günü ölenin sanık ... ile birlikte olay günü ...Toprak sanayi Anonim Şirketi binasına gittikleri, burada ölenin güvenlik kamerası kablolarını takmak üzere çatıya çıktığı, çatıdaki eternetin kırılması üzerine çatıdan beton zemine düşerek hayatını kaybettiği olayda; gerçekleşen neticenin sanık tarafından öngörüldüğü söylenemeyeceğinden mahkemece her ne kadar “sanığın stajını yeni bitirmiş iş tecrübesi olmayan çırağı olan müteveffa..."ı gerekli önlem ve tedbirleri almaksızın fabrikanın çatı katında çalıştırdığı ve bu sebeple çırağı müteveffa ..."ın bir iş kazası geçirebileceğini ön görmesine rağmen kazanın meydana gelmeyeceğini düşünerek hareket ettiği” gerekçeleriyle bilinçli taksir koşullarının oluşmamasına rağmen sanık hakkında, TCK"nın 22/3. maddesi hükümlerinin uygulanması suretiyle fazla cezaya hükmolunması;
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
3-TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 16.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.