7. Hukuk Dairesi Esas No: 2014/904 Karar No: 2014/5445 Karar Tarihi: 13.03.2014
Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/904 Esas 2014/5445 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Kahramanmaraş İş Mahkemesi'nde görülen bir davada, davacı işçi kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti, resmi bayram ve genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti ve yıllık izin ücreti alacağının faizleri ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, davalı ise davanın reddini istemiştir. Mahkeme davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Davacının fazla mesai çalışması yapması konusunda uyuşmazlık söz konusudur ve bu durumun işçi tarafından ispatı gerekmektedir. Dosyadaki deliller ve işçinin fiilen yaptığı işin niteliğine göre fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. Bordrolarda fazla çalışma ücretinin ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yapıldığının ileri sürülmesi mümkün değildir ancak işçi fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydın bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Bilirkişi tarafından yapılan hesaplama yanlış olduğu için karar bozulmuştur. Kanun maddeleri ise belirtilmemiştir.
7. Hukuk Dairesi 2014/904 E. , 2014/5445 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi : Kahramanmaraş İş Mahkemesi Tarihi : 02/04/2013 Numarası : 2012/515-2013/250
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine. 2-Davacı kıdem tazminatı, fazla mesai ücret alacağı, resmi bayram ve genel tatil ücret alacağı, hafta tatili ücret alacağı, yıllık izin ücreti alacağının faizleri ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı vekili davanın reddini istemiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Taraflar arasında davacı işçinin fazla mesai çalışması yapıp yapmadığı noktasında uyuşmazlık söz konusudur. Fazla mesai yaptığını ispat yükü işçiye, çalışma olgusunun ispatlanması halinde ücretlerinin ödendiğini ispat yükü ise işverene düşmektedir. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların tanık beyanlarıyla sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalarda bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda da ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır. Somut olayda bilirkişi tarafından davacının fazla mesai ücret alacağı hesaplanırken, yılda toplam 156 saat fazla mesai yaptığı açıklanmış olmasına karşın, 270 saat üzerinden hesaplama yapılarak sonuca gidilmesi ve mahkemece bu hesaplama üzerinden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 13/03/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.