Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/9537 Esas 2019/10453 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9537
Karar No: 2019/10453
Karar Tarihi: 12.06.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/9537 Esas 2019/10453 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu karar, bir hırsızlık suçu ve iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçuyla suçlanan bir kişinin mahkumiyetine ilişkindir. İlk olarak, sanığın iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçu için mahkumiyet hükmünün direnme talebi reddedilmiştir. Bu şekilde, sanığın adli para cezası ile ilgili hükmün temyiz edilemeyeceği belirlenmiştir. İkinci olarak, sanığın hırsızlık suçu için mahkumiyetine yönelik temyiz itirazları reddedilmiştir. Bu kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptali de dahil olmak üzere, kanun maddelerinin uygulanması ve infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir. 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi de anılmıştır.

2. Ceza Dairesi 2019/9537 E. , 2019/10453 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 12.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.