Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/10366 Esas 2019/19760 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanıklar ..., ..., ... ve ... hakkında müştekiler ... ve..."e karşı kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanıklar hakkında 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesi gereğince verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının aynı Kanun"un 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup temyizinin mümkün olmadığı, sanıklar tarafından başvurulan itiraz kanun yolu neticesinde söz konusu kararın itiraz merciince incelenerek, 24.12.2015 tarihli itirazın reddine dair karar ile kesinleşmiş olduğu anlaşıldığından dosyanın temyizen incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2)Sanıklar ..., ..., ... ve ... hakkında müşteki ..."a karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
a)Sanıkların üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-c-son maddelerinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, savunmasının yargılamayı yapan mahkemece alınması gerektiği gözetilmeyerek, savunmasının istinabe yoluyla aldırılması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 196/2. maddesine muhalefet edilmesi,
b)Tarafsız tanığı bulunmayan olayda tarafların olayın başlangıcı ile ilgili olarak diğer taraftakileri suçladıkları, her iki tarafta da yaralamaya maruz kalanların olduğu ve haksız hareketi ile olayın başlamasına sebep olanların net bir şekilde belirlenememesine göre, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanıklar lehine değerlendirilmesi gerektiğinin belirtilmesi karşısında, sanıklar lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
c)Her ne kadar sanık ... kavga esnasında olay yerinde bulunmakta ise de, sanığın dosya arasına eklediği rapora göre %100 engelli olduğunu ve bacağına protez takılması nedeni ile baston yardımıyla yürürken bile zorlandığını beyan etmesi de dikkate alındığında, sanığın kavgaya katıldığına ya da diğer sanıklar ile iştirak halinde hareket ettiğine dair müştekilerin beyanı dışında hangi delilere neden üstünlük tanındığı gerekçede belirtilmeden, sanığın yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
d)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.