1. Ceza Dairesi 2016/1170 E. , 2017/3256 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : TCK"nun 81/1, 35/2, 62. CMUK.nun 326/son, TCK"nun 53, 54, 63. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis cezası.
TÜRK MİLLETİ ADINA
1)Oluşa ve dosya içeriğine göre, sanık ..."in kurusıkı olarak tabir edilen ve ses ve gaz fişeği atabilen tabanca ile yakın mesafeden mağdur ..."in yüz bölgesini hedef alıp ateş ettiği, yapılan atış nedeniyle mağdurun yüzünde ekimoz alanları oluştuğu ve gözüne isabet eden yabancı cisimlerin cerrahi müdahale ile çıkarıldığı, mağdura yönelik tabanca ile yapmış olduğu atıştan sonra üzerinde bulunan bıçakla onu sırt bölgesinden batına ve toraksa nafiz olup sol böbrek ve böbrek üstü bezi ile diyafram yaralanmasına neden olacak şekilde yaraladığı, almış olduğu kesici alet yaralanması nedeniyle de mağdurun hayati tehlike geçirdiği olayda; teşebbüs nedeniyle 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören TCK"nun 35. maddesi uyarınca meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı birlikte gözetilerek makul bir ceza tayini yerine yazılı şekilde 9 yıl hapis cezasına hükmolunması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2)Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."in mağdur ..."e yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişkin cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin suç niteliğine, sanık hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 E. ve 2015/85 K. sayılı Kararı ile TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama ile Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c. maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234. ve 239. maddeleri gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan yargılama gideri olarak tahsiline karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi, kanuna aykırı ise de bu hususlar yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, CMUK"nun 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasının mahsus bölümünde yer alan TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde değiştirilmesine ve yargılama giderlerinin yer aldığı hüküm fıkrasından zorunlu müdafii ücretinin çıkartılarak "810,25 TL" olan yargılama giderleri toplamının "152,25 TL" olarak değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 16/10/2017 gününde oybirliği ile karar verildi.
