Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/590 Esas 2020/569 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -


Davacı vekili, dava dışı işçi ...’ın müvekkili idarece yapılan ihaleler sonucu yüklenici olarak işi üstlenen davalının elemanı olarak çalıştığını, anılan işçi tarafından müvekkili aleyhine işe iade talebiyle dava açıldığını, iş mahkemesinde açılmış olan davanın kabul edildiğini, başlatılan icra takibi üzerine 1.601,40-TL"nin icra dosyasına ödendiğini ileri sürerek, 1601,40 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyen yasal faizi ile birlikte davalıdan rücuen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili, 23.12.2013 tarihli ıslah dilekçesi ile dava değerini 16.337,33 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalı vekili, yetkili mahkemenin Bakırköy Mahkemeleri olduğunu, müvekkiline husumet yönetilemeyeceğini, ayrıca tüm taleplerin zamanaşımına uğramış olduğunu, dava dışı işçinin davacının yazılı talimatıyla işten çıkartıldığını, kabul edilen işe iade davası gereği işçiyi işe alması gereken ve almayan kurumun da davacının kendisi olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, teknik şartnamenin 6.4 maddesinde, işçinin kusuru nedeniyle feshin düzenlendiği oysa davaya dayanak işe iade dava dosyasına göre işçinin sebepsiz ve savunmasız işten çıkarılması nedeniyle geçersiz fesih nedeniyle tazminata hükmedildiği, sözü edilen maddede işe iade edilmeme nedeniyle ilgili tazminata ilişkin açık bir ibare bulunmadığı yine sözleşmenin 22. Maddesinin atfıyla genel şartnamenin 6. Bölümünde de dava konusu tazminat ile ilgili bir düzenleme bulunmadığı görüldüğü gibi tacir olan davalının çalıştırdıkları işçilerin fiili işçilik dışında sair tazminat haklarından sorumlu olacaklarını bilebilecek durumda olduğundan ancak, davacı Üniversitenin de asıl işveren durumunu muhafaza etmesi nazara alındığında doğan zararlardan tarafların yarı yarıya sorumlu oldukları gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre taraf vekillerinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 2547 Sayılı Yüksek Öğretim Kanunu"nun 56. maddesi gereğince davacıdan harç alınmamasına, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenlerden davalıdan alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 30.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.