Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/562 Esas 2019/4450 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/562
Karar No: 2019/4450
Karar Tarihi: 07.03.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/562 Esas 2019/4450 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davadan bahsedilmektedir. Sanık, hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkum olmuştur. Mala zarar verme suçuna verilen adli para cezasının miktarı 3.000,00 TL olduğu için, temyiz edilemez. Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarına verilen hükümler ise, Anayasa Mahkemesi kararı göz önünde bulundurularak değerlendirilmiş ve yapılan temyiz itirazları reddedilmiştir. Sanıklardan tahsil edilen yargılama giderleri, kanun maddeleri dikkate alınarak terkin edilmesi gereken tutarın altında olduğu için, infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi
- TCK'nın 53. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 324/4 maddesi
- 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'un 106. maddesi

2. Ceza Dairesi 2019/562 E. , 2019/4450 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Gerekçeli kararın sanık ...’nın bilinen son adresinde bulunamaması nedeniyle iade gelmesi üzerine sanığın MERNİS adresi araştırılmadan ve daha önce usulüne uygun bir tebliğ yapılmamış olan bilinen son adresine Tebligat Kanununun 35. maddesine göre yapılan tebligatın usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın temyiz dilekçesinin öğrenme üzerine verildiği ve süresi içerisinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
1- Mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanıkların temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının ve hüküm tarihine kadar yapılan yargılama gideri toplamı, 5271 sayılı CMK"nın 324/4 maddesinde atıfta bulunulan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20 TL"den az olduğu halde yargılama giderinin sanıklardan tahsiline karar verilmiş ise de, hüküm kesinleşinceye kadar yapılacak yargılama giderlerinin de toplam yargılama gideri kapsamında olması nedeniyle hükmün kesinleştiği tarihte sanıklardan tahsili gereken yargılama giderinin yukarıda açıklanan terkin edilmesi gereken miktardan az olması halinde Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 07.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.