Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/596 Esas 2020/575 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, dava dışı işçi ...’ın müvekkili idarece yapılan ihaleler sonucu yüklenici olarak işi üstlenen davalının elemanı olarak çalıştığını, anılan işçi tarafından müvekkili aleyhine işçilik alacaklarının tahsili için dava açıldığını, iş mahkemesinde açılmış olan davanın kısmen kabul edildiğini, başlatılan icra takibi üzerine tüm ödemelerin icra dosyasına ödendiğini ileri sürerek, 16.909,00 TL’nin davalıdan rücuen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasındaki sözleşme ve eki şartnamelerde işçilik haklarından yüklenicinin sorumlu olacağına dair açık bir hüküm bulunmadığından işçinin davalı nezdinde çalıştığı dönem olan 90 günlük süreye ilişkin tutarın 1/2 si olan 251,97 TL sının davalıdan istenebileceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
1) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2) Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı işveren ve davalı yükleniciye ait sorumluluk yarı yarıya belirlenmiş ve bu bilirkişi raporu doğrultusunda karar verilmiştir. Davacı işverenin ödediği bedeli ve ferilerinin tamamını davalı yükleniciden işçiyi çalıştırdığı dönemle orantılı olarak talep etme hakkı bulunduğu halde yarı oranında sorumluluğa karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiş ise de yapılan yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükmün HUMK"nın 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bendde açıklanan nedenlerle davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bendde açıklanan nedenlerle, mahkeme kararının hüküm bölümünün 1-A numaralı bendinde yer alan "251,97 TL" rakamının hükümden çıkarılarak yerine "503,94 TL" rakamının eklenmesine ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 30.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.