Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/14999 Esas 2013/4381 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2012/14999
Karar No: 2013/4381

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/14999 Esas 2013/4381 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalıya ait olan işyerinde bulaşıkçı olarak çalıştığını belirterek kıdem ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti ve tatil çalışmalarına karşılık ücret alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiş ancak davalı bu iddiaları reddetmiştir. Yapılan yargılama sonunda davacının belirtilen dönemde kesintisiz olarak davalının işyerinde çalıştığıtanık beyanlarıyla kabul edilmiş ve dava kısmen kabul edilmiştir. Ancak dosyada yeterli delil olmadığı gerekçesiyle karar bozulmuştur. Mahkemece davacının iddia ettiği dönemde davalı işverenin işyerini devrettiği veya şirket kurup kurmadığı, işyerinde konusunda uzman bir bilirkişi refakatinde yapılacak keşif ile tespit edilerek karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu (4857), Türk Borçlar Kanunu (6098), Hukuk Muhakemeleri Kanunu (6100)

22. Hukuk Dairesi 2012/14999 E. , 2013/4381 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ile genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının 15.04.2006 tarihinde davalıya ait olan Köfteci Mustafa isimli işyerinde bulaşıkçı olarak çalışmaya başladığını, 25.04.2010 tarihinde haksız ve yersiz olarak işten çıkarıldığını belirterek, kıdem ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ve tatil çalışmaları karşılığı ücret alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili davacının iddialarının yerinde olmadığını, şahsına ait herhangi bir işletme olmadığını, davacının şahsına ait işyerinde hiçbir zaman çalışmadığını, bu nedenle husumet itirazında bulunduğunu, ayrıca davacının taleplerinin zamanaşımına uğradığını, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda tanık beyanlarına göre davacının davalıya ait işyerinde 15.04.2006-25.04.2010 tarihleri arasında kesintisiz olarak belirsiz süreli hizmet sözleşmesi ile bulaşıkçı olarak çalıştığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içeriğine göre davacının davalı işverene ait işyerinde çalıştığı iddia edilen dönemde çalıştığına ilişkin tanık beyanından başka delil bulunmamaktadır. Mahkemece tanık beyanlarına göre davanın kabulüne karar verilmiş ise de yapılan araştırma karar verilmesine yeterli bulunmamaktadır. Bu itibarla davalının ticareti terkettikten sonra işyerini başka bir işverene devredip devretmediği, davalı gerçek kişi tarafından aynı işyerinde faaliyette bulunmak üzere şirket kurup kurmadığı ticaret sicil memurluğundan, Sosyal Güvenlik Kurumundan ve vergi dairesinden sorularak gerekirse işyerinde konusunda uzman bilirkişi refakate alınarak keşif yapılarak sonucuna göre davacının iddia ettiği dönemde çalıştığı işvereni tespit edilerek sonucuna göre karar verilmelidir.
Mahkemece eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.03.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.