Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4893 Esas 2019/479 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/4893
Karar No: 2019/479

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4893 Esas 2019/479 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum edilmiştir. Yargılama sürecindeki işlemler yasaya uygun olarak yapılmış, deliller tartışılmış ve sanığın suçu işlediği saptanmıştır. Ancak, hüküm fıkrasındaki adli para cezasına dönüştürülmesi gereken kısa süreli hapis cezasına ilişkin kanun maddesi belirtilmediği için hüküm bozulmuş ve düzeltildikten sonra onanmıştır. Sanık hakkında daha önce aynı suçtan verilmiş tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri bulunmadığı için, suç nedeniyle ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmıştır. Kararda, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanığa uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, yargılamaya devam edilerek hüküm kurulması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, hükümde geçen kanun maddeleri şunlardır: 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi, TCK'nın 191. maddesi, 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. madde, CMK'nın 232. maddesi ve TCK'nın 52/2. ve 52/4 maddeleri.

10. Ceza Dairesi 2017/4893 E. , 2019/479 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipinin doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükmedilen kısa süreli hapis cezasının, adli para cezasına dönüştürülmesi sırasında uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232. maddesinin 6. fıkrasına aykırı davranılması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün BOZULMASINA; ancak bu durumun yeniden yargılama yapılmaksızın CMUK"nın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının gün para cezasının adli para cezasına dönüştürülmesine ilişkin bölümündeki ""günlüğü"" ibaresinden önce gelecek şekilde ""TCK"nın 52/2. maddesi uyarınca"" ibaresinin ve gün olarak belirlenen adli para cezasının taksitlendirilmesi kısmında yer alan ‘‘1’" er aylık taksitler halinde 20 eşit taksitle ödenmesine’’ ibaresinden önce gelecek şekilde ‘‘TCK’nın 52/4 maddesi uyarınca’’ ibaresinin eklenerek, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.