Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/623 Esas 2020/614 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, dava dışı işçinin maddi ve manevi tazmainat alacağı talebiyle dava açtığını, Bursa 4. İş Mahkemesi 20008/684 E. sayılı dava açtığını işçi tarafından ilamlı icra takibine geçilmesiyle cebri icra tehdidi altında borcun tamamının Bakanlık tarafından ödendiğini, davalı şirketin ödemesi gereken 82.930,19 TL tutarın 17.05.2013 ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile birlikte talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava dışı işçinin zarara uğramasında şirketlerinin sorumluluğu ve kusuru olmadığını, dava dışı işçinin görev tanımının temizlik olmasına rağmen sedyeden hastanın kaldırılması istenildiği için sakatlandığını, dava dışı işçinin görev tanımı dışında işlerde çalıştığı taktirde maddi ve manevi sorumluluğun kendisinde olduğuna ilişkin taahhütname verdiğini savunarak açılan davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, dava dışı işçi tarafından açılan iş davasına dayanak gösterilen bilirkişi raporunda kusur oranlarının belirlendiği, davalı şirketin %30 kusurlu olduğunun tespit edildiği ve kararın Yargıtay temyiz incelemesinden geçerek kesinleştiği, kusur oranının davacı tarafından ödenen miktara oranlanarak davalının sorumlu olduğu miktarın belirlendiği , davacının sorumluluğun kusur sorumluluğu olması nedeniyle kendi kusuruna tekabül eden kısım için rücu hakkı olmayacağı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre taraf vekillerinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j maddesi gereğince davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 03.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.