Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18422 Esas 2020/521 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18422
Karar No: 2020/521
Karar Tarihi: 09.01.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18422 Esas 2020/521 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme kararı, kasten yaralama suçu nedeniyle mahkumiyet hükmü ile sonuçlanmıştır. Sanıklar hakkında verilen hükümlerin temyiz edilmesi sonucu, mahkeme kararı incelenerek;
1) Sanıkların hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararları hakkında itirazın mümkün olmadığı,
2) Hükmolunan adli para cezasının kesin nitelikte olduğu ve temyiz isteminin reddedilmesi gerektiği,
3) 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin infaz aşamasında dikkate alınabileceği ancak bozma nedeni yapılmadığı sonucuna varılmıştır.
Kanun maddeleri olarak, 5271 sayılı CMK'nin 231. maddesi, 231/12. maddesi ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı kararı, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi, ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi sayılabilir.

3. Ceza Dairesi 2019/18422 E. , 2020/521 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet, hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanıklar ..., ... hakkında katılan sanık ..."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükümlere yönelik katılan sanık ... müdafiinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanıklar hakkında 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesi gereği verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının, aynı Kanun"un 231/12. maddesi ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı kararı gereği itirazı kabil olup temyizinin mümkün bulunmadığı anlaşılmakla, temyizen incelenmeyen dosyanın bu suçlar yönünden mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Katılan sanık ... hakkında katılan sanık ..."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik katılan sanık ... müdafiinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, katılan sanık ... müdafiinin temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
3) Katılan sanık ... hakkında katılan sanık ..."a karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik katılan sanık ... müdafiinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre, katılan sanık ... müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 09.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.