Nitelikli dolandırıcılık - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/6257 Esas 2015/2765 Karar Sayılı İlamı

23. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/6257
Karar No: 2015/2765
Karar Tarihi: 22.06.2015

Nitelikli dolandırıcılık - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/6257 Esas 2015/2765 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hamile olduğu ve sosyal güvencesi olmadığı için, başka bir şahsın kimliğiyle hastaneye başvurarak tedavi giderlerinin karşılanmasını sağlamıştır. Ancak, Sağlık Bakanlığı ve Başbakanlık Genelgesi'nde belirtildiği üzere acil sağlık hizmeti vermekle yükümlü olan sağlık kuruluşları, ödeme imkânları çerçevesinde tahsil ederler. Ayrıca, herhangi bir sağlık güvencesi olmayan vatandaşların acil sağlık hizmeti bedelleri kendilerinden talep edilmemiştir. Bu nedenle, suçun yasal unsurlarının oluşmadığı kabul edilerek sanığın beraat kararı verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Acil Sağlık Hizmetleri Yönetmeliği'nin 37. maddesi
- Başbakanlık Genelgesi'nin 1., 9. ve 32. maddeleri
- Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışmayı Teşvik Kanunu'nun 3294 sayılı hükümleri
- Hususi Hastaneler Kanunu'nun 2219 sayılı 32. maddesi
- Belediye Kanunu'nun 5393 sayılı 38. ve 60. maddeleri
- Büyükşehir Belediyesi Kanunu'nun 5216 sayılı 18. maddesi.

23. Ceza Dairesi 2015/6257 E. , 2015/2765 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : Beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hiç bir sosyal güvencesi bulunmayan ve hamile olan sanık ..."in, olay günü rahatsızlanması üzerine, sanık ..."e ait kimliği alarak ... Hastanesine başvurup, doğum yaptığı ve buna ilişkin tedavi giderlerinin katılan kurum tarafından karşılanması suretiyle haksız menfaat temin ettiği, bu şekilde her iki sanığın üzerlerine atılı olan nitelikli dolandırıcılık suçunu işlediklerinin iddia edildiği olayda;
Sağlık Bakanlığı’nın 11.05.2000 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan Acil Sağlık Hizmetleri Yönetmeliği’nin 37. maddesi; “yataklı tedavi kuruluşları, acil sağlık hizmetlerinin bedelini hizmet sundukları kişinin ödeme imkânları çerçevesinde tahsil ederler.” ,
2008/13 sayılı Başbakanlık Genelgesi’nin;
Birinci maddesi; “acil sağlık hizmeti vermekle yükümlü bulunan sağlık kuruluşları, acil vakaları hastanın sağlık güvencesi olup olmadığına veya ödeme gücü bulunup bulunmadığına bakmaksızın kabul edecek ve gerekli tıbbi müdahaleyi kayıtsız-şartsız ve gecikmeksizin yapacaktır. Hiçbir sağlık kuruluşu acil olarak gelen hastalara yeterli personeli veya donanımı olmadığı, ilgili birimi veya boş yatağı bulunmadığı, hastanın sağlık güvencesi olmadığı ve benzeri sebepler ile gerekli acil tıbbi müdahaleyi yapmaktan kaçınmayacaktır.” ,
Dokuzuncu maddesi; “herhangi bir sağlık güvencesi olmayan vatandaşlardan ödeme gücü bulunmayanların acil sağlık hizmeti bedelleri kendilerinden talep edilmeyecektir. Bunlardan kamuya ait sağlık kuruluşlarından ve ayakta teşhis ve tedavi yapan özel sağlık kuruluşlarından acil sağlık hizmeti alanların hizmet bedelleri 3294 sayılı Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışmayı Teşvik Kanunu hükümleri çerçevesinde sağlık kuruluşunun bulunduğu yer sosyal yardımlaşma ve dayanışma vakfından talep edilecektir. Bu konuda gerekli tedbirler ilgili vakıf başkanlıklarınca alınacaktır. Özel hastanelerden acil sağlık hizmeti alanların hizmet bedelleri ise talep edilmesi halinde 2219 sayılı Hususi Hastaneler Kanunu"nun 32"nci, 5393 sayılı Belediye Kanunu"nun 38"inci ve 60"ıncı, 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu"nun 18"inci maddeleri gereğince sağlık kuruluşunun bulunduğu yerin belediyesince ödenecektir. Bu amaçla belediyelerce bütçelerine yeterli ödenek konulacaktır.” şeklinde hükümler içermektedir.
Bu mevzuat çerçevesinde somut olay değerlendirildiğinde, suçun yasal unsurlarının oluşmadığına yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan kurum vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 22/06/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.