Yargıtay Ceza Genel Kurulu 2005/4.MD-28 Esas 2005/66 Karar Sayılı İlamı

İki ayrı eylemi nedeniyle görevi kötüye kullanmak suçundan sanık Ali C......"ın Yargıtay 4.Ceza Dairesinde yürütülüp sonuçlandırılan yargılaması sonunda;

1) 07.11.2001 tarihinde CYUY"nın hükümlerine aykırı biçimde zabıt katibi görevlendirerek duruşma icra etmek suretiyle görevde yetkiyi kötüye kullanmak suçundan TCY"nın 240/2, 59/2, 647 sayılı Yasanın 4. ve TCY"nın 72. maddeleri uyarınca 830.387.000 lira ağır para cezası ve 2 ay 15 gün süreyle memurluktan yoksun kılınma cezalarıyla cezalandırılmasına,

2) 15.03.2002 tarihinde icra edilen keşif işlemlerinde yetkisini kötüye kullanmak suçundan TCY"nın 240/2, 59/2, 647 sayılı Yasanın 4 ve TCY"nın 72. maddeleri uyarınca 1.272.102.000 lira ağır para cezası ve 2 ay 15 gün süreyle memurluktan yoksun kılınma cezalarıyla cezalandırılmasına,

İçtima edilen cezalarının 647 sayılı Yasanın 6. maddesi uyarınca ertelenmesine

İlişkin 17.06.2004 gün ve 13-12 sayılı hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya Yargıtay C.Başsavcılığının 14.02.2005 günlü "onama" görüşü içeren tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmekle Yargıtay Ceza Genel Kurulunda okundu, gereği konuşulup düşünüldü.

CEZA GENEL KURULU KARARI

İncelenen olayda;

Suç tarihinde Çanakkale Ağır Ceza Mahkemesi Başkanı olarak görev yapmakta olan sanığın;

1) Yargılama usulüne aykırı biçimde zabıt katibi görevlendirerek duruşma yapmak,

2) Mahkemece gidilen bir keşfe ilişkin olarak düzenlettiği tutanakta esasen keşfe katılmayan hakim ve C.savcısını hazır bulunmuş gibi göstermek suretiyle iki ayrı tarihte görevi kötüye kullanma suçunu işlediği yargılamayı yürüten Yargıtay 4.Ceza Dairesince kabul edilerek bu suçlardan cezalandırılmasına ve ağır para cezasına çevrilen mahkûmiyetinin ertelenmesine karar verilmiş, hüküm sanık tarafından temyiz edilmiştir.

Sanığa yüklenen görevi kötüye kullanma suçu, suç tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCY"nın 240. maddesinde tanımlanarak yaptırım altına alınmış, ancak bu suç türü hükümden sonra 1 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCY"nın 257. maddesinde, öncekinden farklı olarak "kişilerin mağduriyetine veya kamunun zararına neden olma ya da kişilere haksız bir kazanç sağlama" unsurları da eklenmek suretiyle yeniden düzenlenmiştir. Önceki yasal düzenlemede bulunmayan bu kavramların tartışılarak tanımlanması ve "mağduriyet, kamu zararı veya haksız kazanç sağlama" fikirlerinin nitelik nicelik ve boyutlarının ilk derece mahkemesinde değerlendirilmesinin gerekli olduğu gibi, somut olayda bu unsurların gerçekleşip gerçekleşmediğinin saptanması da zorunluluk arzetmektedir.

Bu hususların ise öncelikle, olay yargılaması yaparak hükmü veren Yargıtay 4. Ceza Dairesince ele alınıp değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu itibarla, sanığın temyiz itirazının kabulü ile, sair yönleri incelenmeyen mahkumiyet hükümlerinin bozulmasına karar verilmelidir.

SONUÇ : Açıklanan nedenlerle;

Sanığın temyiz itirazının kabulü ile, sair yönleri incelenmeyen Yargıtay 4.Ceza Dairesinin 17.06.2004 gün ve 13-12 sayılı hükmünün BOZULMASINA,

Dosyanın Yargıtay 4.Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay C.Başsavcılığına tevdiine, 14.06.2005 günü tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak oybirliği ile karar verildi.