Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/22410 Esas 2013/10080 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti ve boşta geçen süre ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteğin reddine karar vermiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacıya ödenmesi gereken boşta geçen süre ücretinin eksik ödendiğini yine çalıştığı süre içerisindeki fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini belirterek anılan alacakların hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekilli, davacıya hak etmiş olduğu tüm ödemelerin yapıldığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacıya boşta geçen süre ücretinin eksiksiz ödendiği, ayrıca davacının tıbbi mümessil olarak serbest zamanlı çalıştığı, çalışma saatlerini kendisinin belirlediği kabul edilerek fazla çalışma alacağı bulunmayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı taraf temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Satış temsilcilerinin fazla çalışma yapıp yapmadıkları hususu, günlük faaliyet planları ile iş çizelgeleri de dikkate alınarak belirlenmelidir. Genelde belli hedeflerin gerçekleşmesine bağlı olarak prim karşılığı çalışan bu işçiler yönünden prim ödemelerinin fazla çalışmayı karşılayıp karşılamadığı araştırılmalıdır. İşçiye ödenen satış priminin fazla çalışmaların karşılığında ödenmesi gereken ücretleri tam olarak karşılamaması halinde aradaki farkın işçiye ödenmesi gerekir.
İş sözleşmelerinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünde kurallara sınırlı olarak değer verilmelidir. Yıllık ikiyüzyetmiş saatle sınırlı olarak sözkonusu hükümlerin geçerli olduğunu kabul etmek gerekir.
Somut olayda, davacı işçi ilaç tanıtım elemanı olarak çalışmış olup davacı şahitleri yapılan toplantılarla birlikte haftalık kırkbeş saati aşan çalışmaları açıklayan anlatımlarda bulunmuşlardır. Dosya kapsamından davacının belli bir iş programı dahilinde çalıştığı, bu programın işçi tarafından düzenlense de bu programın işveren denetiminde olduğu anlaşılmaktadır. Davacının çalışma programının haftalık kırkbeş saat olan kanuni çalışma süresinde tamamlanıp tamamlanamayacağı gerekirse konunun uzmanı bilirkişiden rapor alınarak tespit edilmeli ve dosyadaki diğer deliller de bir değerlendirmeye tabi tutularak ayrıca sözleşmedeki fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünde kural da nazara alınarak fazla çalışma ücreti isteği yönünden bir karar verilmelidir. Konuyla ilgili eksik incelemeyle sonuca gidilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 07.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.