Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/9625 Esas 2019/3974 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/9625
Karar No: 2019/3974
Karar Tarihi: 02.04.2019

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/9625 Esas 2019/3974 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, bir trafik kazası sonucunda yaralanarak sürekli iş göremez hale gelmiştir. Davacı, 5.000 TL sürekli iş göremezlik bedeli talep etmiştir. Ancak mahkeme, Adli Tıp Kurumu’nun raporu doğrultusunda davanın reddine karar vermiştir. Karar temyiz edilerek, Adli Tıp Genel Kurulu’ndan çelişkiyi giderecek yeni bir rapor alınması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğü
- Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği
- Maluliyet Tespiti İşlemleri Yönetmeliği

17. Hukuk Dairesi 2016/9625 E. , 2019/3974 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki, trafik kazası nedeniyle maddi tazminat davası üzerine yapılan yargılama sonunda, kararda yazılı nedenlerle, davanın reddine ilişkin verilen hüküm, davacı vekili tarafından yasal süresi içerisinde temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği düşünüldü;

-K A R A R-

Davacı vekili, tek taraflı olarak meydana gelen trafik kazasında davacının yaralandığını belirterek, 5.000,00 TL sürekli iş göremezlik bedelinin tahsilini talep etmiştir.
Davalı davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava trafik kazası nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir.
Maluliyete ilişkin alınacak raporlar kaza tarihi 11.10.2008 tarihinden önce ise Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğü, 11.10.2008 tarihi ile 01.09.2013 tarihleri arasında Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği, 01.09.2013 tarihinden sonrada Maluliyet Tespiti İşlemleri Yönetmeliğine uygun olarak düzenlenmesi gerekir.
Mahkemece alınan maluliyete ilişkin Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu raporunda davacının yaralanmasının sürekli maluliyete mahal vermeyeceği belirtilmiş, ... Bölge Devlet Hastanesi Sağlık Kurulu Özürlü Raporunda ise davacının %34 oranında çalışma gücünü kaybettiği belirlenmiştir. Mahkeme tarafından Adli Tıp 3. İhtisas Kurulu raporuna itibar edilerek davanın reddine karar verilmiştir.

Raporlar arasında açıkça bir çelişki bulunduğu anlaşıldığından Adli Tıp Genel Kurulundan olay tarihinde yürürlükte olan Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğüne uygun çelişkiyi giderecek yeni bir rapor alınarak karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve araştırma sonucu hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 02/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.