Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/1682 Esas 2019/1172 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/1682
Karar No: 2019/1172
Karar Tarihi: 25.02.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/1682 Esas 2019/1172 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, uyuşturucu madde bulundurma suçu nedeniyle tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymadığı için mahkum edilmiştir. Sanık hakkında daha önce aynı suçtan dolayı açılmış bir dava olduğu ve tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri verilmediği belirlenmiştir. Bu nedenle, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanması gerektiği ve yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam edilerek mahkumiyet kararı verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Mahkeme kararı kanuna uygun olarak yapılan işlemler sonucu verilmiş ve eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiği tespit edilmiştir. Kararda 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası da belirtilmiştir. Bu maddeye göre yargılamaya devam edilmesi halinde sanığa daha hafif bir yaptırım uygulanması mümkündür. Kanun maddelerinin detaylarına ilişkin bilgi verilmemiştir.

10. Ceza Dairesi 2017/1682 E. , 2019/1172 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 25.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.