Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9826 Esas 2020/2165 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9826
Karar No: 2020/2165
Karar Tarihi: 02.03.2020

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9826 Esas 2020/2165 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacının tazminat talebi, 466 sayılı Kanun gereği reddedildi. Davacı vekili tarafından temyiz edildi. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun kararına göre beraat veya kovuşturmaya yer olmadığına dair kararların tebliğ edilip kesinleşme tarihinden itibaren 10 yıl içinde tazminat davası açılması gerektiği belirtildi. Tazminat davasının dayanağı olan beraat hükmü onanmıştı ama davacı aleyhine İçişleri Bakanlığı tarafından açılan tazminat davası nedeniyle sürelerin kesintiye uğraması mümkün. Dosya incelenerek davacının hakkındaki kesinleşmiş beraat kararını öğrenmeden tazminat davası açıp açmadığı tespit edilmeliydi. Bu nedenle, Daire'nin verdiği hüküm doğru değil ve BOZULMASINA karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- 466 sayılı Kanun
- Yazı İşleri Yönetmeliği
- 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

12. Ceza Dairesi 2019/9826 E. , 2020/2165 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davanın reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dava, 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olup; buna göre Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 06/05/2014 tarih, 2014/141 esas, 2014/229 sayılı kararında da belirtildiği üzere beraat veya kovuşturmaya yer olmadığına dair kararların Yazı İşleri Yönetmeliğine göre süresinde tebliğ edilip kesinleşme tarihinden itibaren her halükarda 10 yıl, kesinleşmiş kararların tebliğinden itibaren ise 3 ay içinde tazminat davalarının açılması gerektiği hususu dikkate alındığında, tazminat davasının dayanağını oluşturan İstanbul 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 16/02/2007 tarih, 2004/64 E-2007/21 K sayılı beraat hükmünün anılan mahkemenin cevabi yazısına göre; Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 27/05/2009 tarih, 2008/19693 Esas – 2009/6067 sayılı onama kararıyla kesinleştiği, tazminat davasının ise 20/05/2011 tarihinde açıldığı anlaşılmakla birlikte, davacı aleyhine İçişleri Bakanlığı tarafından 12/06/2009 havale tarihli dilekçe ile tazminat davası açıldığı görülmekle, İstanbul 12. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2009/957 Esas sayılı dosyası incelenerek, davacının (sanığın), hakkında verilen beraat hükmünün kesinleştiğini bu dosyadan belge almak veya benzeri yollarla öğrenip öğrenmediği, bu kapsamda davanın 466 sayılı Kanunda öngörülen 3 aylık sürede açılıp açılmadığının kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespit edilerek, davacının hakkındaki beraat kararının kesinleştiğini bu dosyadan öğrenemediğinin anlaşılması halinde ise açılan davanın 466 sayılı Kanun kapsamında 10 yıl süre içerisinde açıldığı kabul edilerek davanın esası ile ilgili hüküm tesis edilmesi gerektiği gözetilmeden, dairemizin 24/11/2014 tarih, 2014/6579 – 2014/23694 sayılı ilamının gerekleri tam olarak yerine getirilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 02/03/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.