Öldürmeye teşebbüs - kasten yaralama - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2018/275 Esas 2018/2250 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
KATILANMAĞDUR : ...
SUÇ : Öldürmeye teşebbüs, kasten yaralama
HÜKÜM : a) Mağdur ..."ı öldürmeye teşebbüs suçundan: TCK"nun 81, 35, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca 8 yıl 4 ay hapis cezası,
b) Mağdur ..."ı kasten yaralama suçundan: TCK"nun 86/1, 86/3-e, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahkemece ortaya konulan kabul ve gerekçeye göre; sanık ... hakkında mağdur ...’a karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde yapılan uygulamada; isabetsizlik görülmemiş olup, tebliğnamedeki sanığın mağdur ...’a karşı eyleminin kasten yaralama suçunu oluşturacağından bahisle bozma içeren düşünceye iştirak edilmemiştir.
Sanık ..."in mağdur ..."ı bıçakla bir tanesi toraksa, diğeri batına nafiz olacak biçimde pnömotoraks, hemotoraksa yol açarak, hayati tehlike geçirecek şekilde yaraladığı anlaşılan olayda; teşebbüs nedeniyle 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören 5237 sayılı TCK"nun 35. maddesi ile yapılan uygulama sırasında meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı birlikte gözetilerek makul bir ceza tayini yerine, yazılı şekilde 11 yıl hapis cezasına hükmolunması, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ...’in mağdur ...’a karşı kasten yaralama, mağdur ...’a karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçlarının sübutu kabul oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin edilmiş, takdire ilişkin cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık ... müdafiinin suç

vasfına, haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle,
a-Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Gebze 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 04.09.2013 tarih ve 2012/1650-2013/752 sayılı Kararında uygulanan tekerrüre esas alınan ilamda suç tarihi itibariyle sanığın çocuk olması nedeniyle tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı ve dolayısıyla sanığın mükerrir sayılamayacağının gözetilmemesi,
b-24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı Kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu maddeyle yaptığı uygulamaların hukuka aykırı olduğu anlaşılmakta ise de;
Bu hususlar yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden CMUK’nun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak; aleyhe temyiz bulunmadığı da dikkate alınarak hüküm fıkrasının ilgili bölümlerinden tekerrüre ilişkin olan kısımların çıkartılmasına ve hüküm fıkralarında yer alan 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünceye kısmen aykırı olarak ONANMASINA, 14/05/2018 gününde oybirliği ile karar verildi.