17. Ceza Dairesi Esas No: 2019/9485 Karar No: 2019/12552 Karar Tarihi: 16.10.2019
Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/9485 Esas 2019/12552 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, suçun TCK'nun 142/1-c maddesi kapsamında halkın yararlanmasına sunulmuş ulaşım aracı içerisinde veya bunların belli varış veya kalkış yerlerinde bulunan eşya hakkında hırsızlık suçunu oluşturduğu halde, aynı Yasa'nın 141/1. maddesi ile uygulama yapılmış ve sanık hakkında TCK'nun 168/1. maddesi gözetilmemiştir. Bu nedenle mahkeme kararı bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şöyledir: 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34. maddesi, 5271 sayılı CMK'nun 253. maddesi, 5237 sayılı TCK'nun 141. ve 142/1-c maddeleri, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi.
17. Ceza Dairesi 2019/9485 E. , 2019/12552 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Her ne kadar hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nun 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nun 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçu da uzlaşma kapsamına alınmış ise de sanığın üzerine atılı eylemin TCK’nun 142/1-c maddesindeki suçu oluşturduğu ve atıfet kuralı uyarınca Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 04.03.2008 gün, 2008/6-47 Esas ve 2008/43 Karar sayılı kararı ışığında, sanığa yanılgılı uygulama nedeniyle ortaya çıkacak sonuçtan ikinci kez yararlandırılmasının hakkaniyete aykırı sonuçlar doğmasına, adalet ve eşitlik ilkelerinin sakatlanmasına yol açacağı değerlendirildiğinden tebliğnamede bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir. Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz sebepleri de yerinde görülmemiştir. Ancak; 1-Sanığın olay günü minibüs durağında bekleyen müştekiye ait minibüsün açık olan kelebek camından içeriye girerek araçta bulunan paraları çalmak şeklindeki eyleminin, 5237 sayılı TCK"nun 142/1-c maddesindeki halkın yararlanmasına sunulmuş ulaşım aracı içerisinde veya bunların belli varış veya kalkış yerlerinde bulunan eşya hakkında hırsızlık suçunu oluşturduğu halde, aynı Yasa"nın 141/1. maddesi ile uygulama yapılması, 2-Olay yakalama tutanağına göre, sanık yakalandığında üst aramasında çıkan paraları müştekinin minibüsünden çaldığını ve paraların müştekiye iadesini sağladığı anlaşılmakla, sanık hakkında TCK"nun 168/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz sebepleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle değişik gerekçeyle isteme uygun olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının gözetilmesine, 16.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.