Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18150 Esas 2020/2834 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18150
Karar No: 2020/2834
Karar Tarihi: 13.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18150 Esas 2020/2834 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kasten yaralama suçuyla ilgili hüküm temyiz edilmiştir. Ancak, hüküm açıklanırken usulüne uygun davetiye çıkarılmamış ve savunma hakkı ihlal edilmiştir. Ayrıca, mahkeme kararının gerekçesi eksik kalmıştır ve Yargıtay incelemesi için yeterli olacak şekilde tüm argümanlar ve kanıtlar açık bir şekilde ortaya konulmamıştır. Hükümdeki ceza miktarı da yeniden değerlendirilmelidir. Kanun maddeleri olarak ise, 5271 sayılı CMK'nın 231/5 ve 231/11 maddeleri, 195/1 maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 86/1 ve 86/3-a maddeleri, Anayasa'nın 141/3 maddesi, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 2014/145 Esas sayılı kararı ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan Anayasa Mahkemesi kararı ile 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/18150 E. , 2020/2834 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) 5271 sayılı CMK"nin 231/5. maddesi uyarınca açıklanması geri bırakılan hükmün, 5271 sayılı CMK"nin 231/11. maddesi gereğince denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlenmesi halinde açıklanabilmesi için, mahkemece öncelikle duruşma açılıp 5271 sayılı CMK"nin 195/1. maddesine göre ""gelmediğinin takdirde yokluğunuzda karar verilebileceği"" ihtarını içeren usulüne uygun meşruhatlı davetiye çıkarılarak sanığın duruşmaya çağrılması gerekirken, usulüne uygun olmayan davetiye ile yetinilmesi suretiyle hükmün açıklanmasına karar verilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
2) Sanığın denetim süresinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle hükmün açıklanmasına karar verilirken açıklanan hükümde; Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Hadjianastassiou/Yunanistan, 16.12.1992; Van de Hurk/Hollanda, 19.04.1994; Hiro Balani/İspanya 09.12.1994; Ruiz Torija/İspanya, 09.12.1994) kararları gereğince, Türkiye Cumhuriyeti Anayasa"sının 141/3. maddesinde, 5271 sayılı CMK"nin 34, 230 ve 289. maddeleri ile Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.05.2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararı uyarınca, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak şekilde açık olması ve Yargıtayın bu işlevini yerine getirebilmesi için, sonuca etkili tüm argümanların, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmelerin açık olarak gerekçeye yansıtılması gerekirken bu ilkelere uyulmadan gerekçeden yoksun olarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
3) Sanığın, yargılama konusu suçu kardeşine karşı işlemesi karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 86/1. maddesi uyarınca belirlenen temel cezadan, aynı Kanun"un 86/3-a hükmü gereğince (½) oranında arttırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK"un 326/son maddesi gereğince ceza miktarı açısından sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 13.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.