Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/8908 Esas 2019/16426 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8908
Karar No: 2019/16426
Karar Tarihi: 19.09.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/8908 Esas 2019/16426 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında mağdur'a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile 6136 sayılı Kanun'a muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz nedenleri reddedilerek hükümler onanmıştır. Ancak, sanık hakkında katılan'a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz nedenleri yerinde görülmüş ve TCK'nin 21/2. maddesi uygulamasının hatalı olduğu tespit edilerek ceza miktarının eksik tayini nedeniyle hüküm bozulmuştur. Ayrıca, Anayasa Mahkemesinin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibareleri iptal etmesi nedeniyle sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Detaylı kanun maddeleri ise belirtilmemiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/8908 E. , 2019/16426 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında mağdur ..."a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile 6136 sayılı Kanun"a muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Sanık hakkında verilen hapis cezaları yönünden; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık hakkında Katılan ..."ya karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 28.05.2013 tarih ve 2013/3 - 259 Esas ve 2013/273 Karar sayılı içtihadında da belirtildiği üzere, olası kast halinde TCK"nin 21/2. maddesi uyarınca yapılacak indirimin, TCK"nin 86/1, 86/3-e ve 87/3. maddeleri uyarınca belirlenecek ceza üzerinden yapılması gerekirken, TCK"nin 21/2. maddesi uygulamasının TCK"nin 86/1. maddesi uyarınca belirlenen temel ceza miktarı üzerinden yapılması suretiyle yanlış uygulama yapılması ve buna bağlı olarak sonuç cezanın "1 yıl 1 ay 10 gün" hapis cezası yerine "13 ay 10 gün" hapis cezası olarak tespiti suretiyle eksik ceza tayini,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve katılanın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 19.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.