Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/6078 Esas 2018/10220 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/6078
Karar No: 2018/10220
Karar Tarihi: 05.11.2018

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/6078 Esas 2018/10220 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, icra yoluyla haksız takip yapıldığını iddia ederek teminat amaçlı verilen bir bonodan borçlu olmadığının tespiti ve maaşına konulan haczin kaldırılması için dava açmıştır. Ancak mahkeme davanın reddine karar vermiştir. Davalı vekili bunun üzerine temyiz başvurusunda bulunmuştur. Ancak temyiz talebinin reddine karar verilmiştir çünkü miktar 1.820,00 TL’yi geçmediğinden HUMK’nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalı vekilinin temyiz hakkı bulunmamaktadır.
Kanun maddeleri: HUMK’nun 427/2 maddesi, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi ve HUMK’nun 440/III-1 maddesi.

13. Hukuk Dairesi 2016/6078 E. , 2018/10220 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 20. Asliye Ticaret Mahkemesinden verilen 27/11/2013 gün ve 2013/282-2013/118 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, aleyhine icra yoluyla haksız takip yapıldığını, icra takibine konu olan bonoyu teminat amaçlı olarak verdiğini belirterek; teminat amaçlı olarak verilen bonodan borçlu olmadığının tespiti ile maaşına konan haczin kaldırılmasına karar verilmesini istemiştir.
Davalıvekili, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2013 tarihinden itibaren 1.820,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde(27.11.2013) yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı vekili tarafından temyiz edilen miktar 440,00 TL olup, karar tarihi itibariyle 1.820,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalı vekilinin temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olarak verilen karara ilişkin davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 05/11/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.