Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/10927 Esas 2019/1735 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanığın, suça konu taşınmazı mülk sahibi Abdülgani Ay"ın yeğeni ..."tan, sözlü anlaşma üzerine kiraladığını savunması; tanık ..."ın da beyanında, "Dayım olan ... ait ... Yeni Mahalle ... Sokaktaki evin altındaki yeri boya ve badana yaptırma karşılığı ..."a 1 seneliğine kiralamıştım. Abdülgani"nin Almanya"da olması sebebiyle ben bakıyordum.Bu sebepten ..."a kiraya verdim. Ancak senet yapmadık. Benim düzenlenen ve vergi dairesine verilen kontrattan herhangi bir haberim yoktur. Musa bana herhangi bir şekilde kira kontratı gerekiyor vergi dairesine vereceğim diye birşey söylemedi. İşçileride birşey söylemedi. Ancak gerçekte benim kiraya verdiğim doğrudur. Kontrattaki benim ismim altındaki imza bana ait değildir." demesi ve mahkemenin kabulünün de bu yönde olması karşısında; fiilin 5237 sayılı TCK"nin 211. maddesi kapsamında" gerçek bir durumun belgelenmesi amacıyla" özel belgede sahtecilik suçunu oluşturup oluşturmayacağının tartışılmaması,
2-5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talebi bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 20.02.2019 tarihinde hükmün açıklanması şartlarına ilişkin ön sorun yönünden oy çokluğu, esas yönünden oybirliği ile karar verildi.

MUHALEFET ŞERHİDİR


Dairemizin 20/02/2019 tarih, 2017/10927 Es, 2019/1735 Kr sayılı çoğunluk görüşüne aşağıdaki sebepten muhalifim.
Sanığın 5237 TCK"nin 207/1, 62, 50/1-a, 52/2 ve 52/4. maddeleri gereğince 6.000 TL A.P.C ile cezalandırılmasına dair, 5271 sayılı CMK’nin 231/11. maddesi uyarınca Hükmün Açıklanması suretiyle kurulan Erdemli 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/05/2014 tarih 2013/471 Es 2014/281 Kr sayılı kararı usul ve yasaya aykırıdır.
Sanık hakkında aynı mahkemece 12.02.2009 tarih 2008/302 Es- 2009/41 Kr sayıyla verilen hükmün CMK’nin 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakıldığı anlaşılmaktadır.
Deneme devresi içinde sanık hakkında Erdemli 1. Asliye Ceza Mahkemesince 09/05/2013 tarih 2012/522 Es 2013/378 Kr sayı ile 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 29, 62, 52. maddeleri uyarınca doğrudan 1.800 TL APC ile ve aynı yasanın 125/1, 4, 29, 62, 52/2. maddeleri uyarınca 1.560 TL APC ile cezalandırılmasına ilişkin kesin olarak verilen hükümlere istinaden ilgili mahkemesine ihbarda bulunulduğu görülmüştür.
Kesin olarak verilen kararların olağan yargı yolu içinde temyiz incelenmesine konu edilmesi mümkün değildir. Ancak şartların varlığı halinde kanun yararına bozma suretiyle hukuka aykırılığın giderilmesi mümkündür. Dolayısıyla etkin bir yargısal denetime tabi olmayan kesin hükümlerin hükmün açıklanmasına dayanak alınması mümkün değildir. Bu durum iç hukukumuzun bir parçası olan İnsan Hakları ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Avrupa Sözleşmesinin 6/2. maddesine güvence altına alınan Masumiyet Karinesinin ihlali niteliğindedir.
Bu sebeblerle anılan mahkeme kararının öncelikle hükmün açıklanma koşullarının bulunmadığı sebebi ile bozulması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğun (hükmün açıklanma koşullarının koşullarının oluştuğu yönündeki) görüşüne katılmıyorum. 20/02/2019