Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2015/8295 Esas 2017/9042 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Şikayet


Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.


K A R A R

Mahkemece, 08.10.2014 tarihli ek karar ile tefhim tarihine göre, temyiz isteminin süresinde olmadığı gerekçeleriyle istemin reddine karar verilmiş ise de, kısa kararın davacı vekilinin yüzüne karşı "tefhim veya tebliğ tarihinden itibaren temyiz yolu açık olmak üzere" şeklinde oluşturulduğu Yargıtay’ın değişen uygulamasına göre bu durumda tebliğ tarihinden itibaren temyiz isteminin süresinde olduğu görüldüğünden alacaklı vekilinin temyiz talebinin reddine ilişkin 08.10.2014 tarihli 2014/246 Esas 2014/286 Karar sayılı ek kararının oybirliğiyle kaldırılmasına karar verilerek, Alacaklı vekilinin temyiz talebinin incelenmesine geçildi.
İİK"nun 4949 sayılı Kanun"la Değiştirilen 363/1. maddesinin son cümlesindeki kesinlik sınırının aynı Kanunun Ek 1. maddesinin 1. fıkrası uyarınca 01.01.2014 tarihinden itibaren artırılan miktarı dikkate alındığında temyize konu değerin 5.440,00 TL"yi geçmediği anlaşıldığından mahkeme kararının temyiz kabiliyeti yoktur.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, taraflarca İİK"nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine peşin harcın temyiz edene iadesine,
14.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.